#2 Poradnik

AZULMEZ  unfaithful-heaven.blogspot.com

Wampirzy wampir czy trochę go "uczłowieczyć"? 

Witam serdecznie w drugim "odcinku" naszego poradnika ! Dzisiaj zajmiemy sie samą postacią wampira, jak wskazuje temat ! Cóż mam nadzieję, że tym razem również spotkam się z miłym odzewem i dobrą reakcją, a teraz do dzieła !

Poradnik ten dotyczył będzie sytuacji, kiedy to nagle dochodzimy do takiego dylematu, czy aby nasz wampir nie powinien być bardziej... ludzki? Albo na odwrót?

W pierwszym odruchu, gdy słyszymy słowo "wampir" przed oczyma staje nam obraz bladoskórej bestii ze szkarłatnymi ślepiami, eksponującej swoje ostre kły ostrzegawczo. Jednak czasami autorzy zapominają o tym, że przed przemianą te osoby były ludźmi. Czy więc choć niektóre z nich nie powinny zachować ludzką naturę i ludzkie odruchy?

Przede wszystkim należy określić charakter owej postaci, czy jest ona zła, czy dobra. Wiadomo, że wrażliwy na krzywdę innych chłopak z pewnością nie będzie straszył ludzi kłami bez powodu, aby tylko pokazać swoją wyższość. A z kolei seryjny i bezwzględny zabójca raczej nie odmówi sobie pożywienia, żeby zademonstrować swoje dobre, gołębie serduszko. Trzeba znać UMIAR.

Kolejna sprawa, to idealizowanie wampirów. Owszem, po przemianie stają się wręcz doskonałymi ludźmi, ale nie zapominajmy, że każdy człowiek ma swoje jakieś lęki, a one niekoniecznie muszą się zakończyć wraz ze staniem się drakulą. Na przykład klaustrofobia, takie słabości jak zamiłowanie do słodyczy, dziurawa pamięć (a nóż, niech któryś krwiopijca ciągle będzie o czymś zapominał!) to nie taki łatwy orzech do zgryzienia. Można to potwierdzić na świetnym przykładzie Myrnina z książki "Wampiry z Morganville". Jaki on był nierozgarnięty, chaotyczny, miał swój własny, dziwny, naukowy świat i trudno było za nim nadążyć, ale przez to, przynajmniej w moich oudczuciach, był on bardzo interesującą postacią. Na dodatek miał duży sentyment do głównej bohaterki, Claire, i ja osobiście śmiało nazwałabym tę więź między nimi przyjaźnią, choć Myrnin nigdy chyba tego nie powiedział. Według mnie, był jak najbardziej wampirem, miał wampirze myślenie, wampirzy gust, ale zarazem taki ludzki! Gorąco polecam, jeśli ktoś jeszcze nie przeczytał, tę książkę i przyjrzeć się uważnie tamtejszym kwiopijcom, gdyż niemal każdy z nich według mnie jest bardzo dobrze wykreowany.

Następną sprawą jest to, że często piszemy w napływie weny, pod wpływem impulsu i okazuje się, że nasz wampir, który jeszcze wczoraj zjadł na kolację połowę miasteczka, dziś rozpacza nad losem małej dziewczynki odnalezionej w rynsztoku. Cóż, tego typu gubienie się w charakterze postaci, może zgubić równiez czytelnika.  A więc jeśli chcesz stworzyć czarny charakter, ale po jakimś czasie tego rodzaju osobowośc ci się nudzi, znajdź powód, który go zmieni. Jeśli jest niegodziwym mordercą, ale nagle okazuje się, że jego serce przyległo do jakiejś uroczej niewiasty to już jest powód aby nieco złagodniał, prawda? Także odnowienie rodzinnych relacji, starych przyjaźni i rzeczy tego typu mogą być dobrym powodem do przysłowiowego nawrócenia się. A z drugiej strony jeśli twój uczuciowy, człowieczy wampir okazuje się nie spełniac twoich wymagań zawsze możesz mu dać jakiś powód do ślepego dążenia do zemsty ! Morderstwo na bliskich mu osobach, okaleczenie, działanie na jego niekorzyść, cokolwiek ...

Najodpowiedniejszym sposobem na rozwiązanie dylematu, jakim jest zły, czy dobry wampir jest odnalezienie kompromisu. Często, naprawdę często spotykamy się z problemem, w którym nie wiemy czy chcemy, aby nasza postać była zła do szpiku kości, czy chcemy, aby miała odrobinę uczuć, prawda? A więc postawmy go po środku. Facet z ciężkim bagażem doświadczeń na barkach i brudną przeszłością, który szuka odkupienia? Dobra, wręcz wzorowa córka, która odkrywa mroczne tajemnice swojej rodziny i pragnie zemsty? Zawsze jest jakiś sposób!

 Pamiętajcie, nigdy się nie poddawajcie! Jeżeli w pewnym momencie waszego opowiadania zorientujecie się, że nieco odeszliście od osobowości waszego wampira, po prostu znajdźcie sposób, aby to naprostować.

Zawsze, powtarzam, zawsze jest jakieś wyjście!!

Na dziś to tyle. Dzisiejszy poradnik nie jest tak obszerny i poukładany, jak poprzedni, ale mam nadzieję, że również w jakimś stopniu wam pomoże! Musicie wiedzieć, że jest to dla mnie nowość. Nigdy nie sądziłam, że byłabym w stanie przekazywać komukolwiek wiedzę, którą posiadam, w postaci tego typu poradników. A już na pewno nigdy nie sądziłam, że spotka się to z przychylną reakcją. Cóż, życie potrafi zaskakiwać, prawda? 

Nie próbuję się tłumaczyć, ani nic z tych rzeczy, jednak wolę abyście wiedzieli, że ja również wciąż się uczę. Uczę się od lepszych autorów, uczę się od moich polonistów, od starszych koleżanek, w jakikolwiek możliwy sposób! Wszystkie, nawet tak drobne porady, jak te nasze, są przydatne nam, bloggerom. Jeżeli chcemy udoskonalać nasze blogi, zdobywać większa ilość czytelników i zadowalać samych siebie musimy przede wszystkim doskonalić siebie! Musimy się uczyć, uczyć i jeszcze raz uczyć!
No dobrze, koniec tych mądrości...do następnego czwartku !